11 ноември — датум што во себе носи тишина со посебна длабочина. Не затоа што е магичен по природа, туку затоа што нè потсетува да застанеме, да вдишеме подлабоко и да погледнеме каде сме навистина.
Често се зборува дека 11/11 означува нови почетоци, но неговата вистинска сила лежи во можноста за искрен поглед кон она што не сакаме повеќе да го носиме со себе. Тој ден не бара одлуки, туку искреност. Кога умот ќе се смири, полесно е да се види кои мисли нè држат заглавени, кои навики нè исцрпуваат и кои стравови тивко ни го кројат животот.
11/11 е повик да се запрашаме: што треба да пуштиме за да ни стане полесно? Можеби е тоа стравот што нè држи до нешто што одамна не нè исполнува, очекување што никој не го исполнува, обврска што веќе не е наша, или суровите мисли што си ги упатуваме кога нешто не оди како што сакаме.
Овој ден нè учи дека вистинското порамнување не доаѓа од надворешни промени, туку од моментот кога ќе признаеме — без оправдувања — што навистина сакаме и што не. Кога ќе ја именуваме вистината, тежината почнува да попушта.
11/11 не ја менува реалноста, туку начинот на кој ние сме присутни во неа. А тоа е највредниот чекор што можеме да го направиме.
Ако денес посакувате да направите нешто за себе, направете го едноставно: запишете каде сте, што ве боли, што ве движи напред и што ве враќа назад. Не барајте совршенство — барајте јасност. И кога ќе ја најдете, макар и во една реченица, ќе знаете дека 11/11 го исполнил своето значење — помогнал повторно да се вратите кон себе.
МОЖЕБИ ЌЕ ВЕ ИНТЕРЕСИРА:







