Се сеќавам на една декемвриска ноќ… снегулки ни паѓаа на врвовите на носот, усните ни се спојуваа една во друга, а кога ме прегрна, веќе не чувствував студ.
Кога ќе ги завиткаш рацете околу мене, ги затворам очите. Го гледам светот со други очи – станува се поубав. Мило ми е што некому го покажав своето срце и верував дека оваа личност нема намера да ме уништи. Затоа што не. И иако не те познавам толку добро, знам – најдоброто место е во твоите раце. Сега знам зошто луѓето велат дека најубавата облека на жената е прегратката на мажот кој ја сака.
Кога ме гушкаш, моето срце е како стара греалка, ме грее и ме враќа во живот. За прв пат по долго време чувствувам пулс кој се слуша низ секоја клетка во моето тело. И се сеќавам што значи да се чувствуваш жив.
Ти ме прегрнуваш и јас дишам длабоко. Затоа што наеднаш се чувствувам зависник од тој момент. На земјата под моите нозе, на ѕвездите кои танцуваат на ноќното небо, на луѓето околу мене кои не ми го знаат името – сакам да му викнам на целиот свет дека сум среќен. Се чувствувам убаво! Дишам и си дозволувам да се опуштам, се потпирам на тебе. Без страв.
Ти ме прегрнуваш, а јас молчам. Мојот ум работи и моите мисли се движат со десет илјади милји на час, прикажувајќи улици каде што ќе танцуваме на месечината, улици каде што ќе трчаме како деца фатени за рака, ресторани каде што ќе нарачуваме скапи оброци и ќе делиме иста вилушка, плажи, каде ќе ги потопиме прстите на нозете и ќе попрскаме солена вода на нашата сончана кожа. Иднина, неоптоварена, неврзана.
Ме прегрнуваш и јас се чувствувам диво. Очајно посегнувам кон тебе, да ги споиме нашите усни, да го бакнуваме секој дел од тебе, додека не ги инспирираме истите желби, додека целото време и простор повеќе не се изгубат меѓу нас.
Ти ме прегрнуваш и јас се чувствувам безбедно. Затоа што за прв пат веќе не барам некој да ми ја пополни празнината, да ме исправи. Не си совршен, но се носиш со сила и интелигенција и нема потреба да се плашам. Стоиш до мене, блиску до мене. Ја делиме тежината на светот на рамениците, а кога јас се двоумам, не отстапуваш. Ми дозволи да бидам силна, но не доволно силна за да ми требаш. Не ме гушиш, не ме угнетуваш. Ти ме остави да танцувам, да трчам и да ја вкусам мојата слобода, но никогаш не ме пушташ да одам. Ти ме прегрнуваш и јас се чувствувам најубаво и најсреќно на светот.
