За да опстане бракот потребно е многу љубов, но и разбирање и меѓусебно почитување. Речиси и да нема брак во кој партнерите не се расправаат одвреме-навреме, но некои видови на однесување можат сериозно да го загрозат.
Проверете дали ги правите овие грешки.
Критикување
Критиката е вид на комуникација во која едната страна ги гледа животните или љубовните проблеми како недостаток на карактерни црти кај партнерот. Тие обично започнуваат со зборовите „секогаш“ или „никогаш“, а се однесуваат на она што партнерот го прави или не го прави.
Се разликува од жалењето што е нормален и здрав аспект на врската. Ако никој никогаш не се пожали, со текот на времето ќе се акумулира незадоволството и неговата ескалација. Жалбите се насочени кон вистинскиот проблем, кој на тој начин може да се реши.
На пример, критиката би била: „Многу сум уморна и никогаш не ти е гајле за тоа. Секогаш оставаш неизмиени садови во мијалник”! Приговорањето би звучело вака: „Многу сум уморна на крајот од денот и фрустрирана сум од мијалник полн со валкани садови“.
Одбранбен став
Одбранбениот став е реакција на критиката. Ако едниот партнер заземе одбранбен став, другата страна ќе верува дека тој/таа не ги слушнал/а неговите/нејзините потреби. Тоа нема добро да се одрази на врската, а можно е да ги зголеми критиките.
Одбранбениот став може да се изрази на неколку начини. Преку претерано објаснување: „Па, ќе ги измиев садовите, но кога почнав да ги мијам, ми снема детергент, а потоа отидов до продавница и…“, преку менталитет на жртва: „Секогаш си толку злобна кон мене!“.
Може да има контракритика: „Ќе почнам да ги мијам садовите кога ќе почнеш подобро да се грижиш за дворот. Секогаш го игнорираш тоа“ или: „Знам дека садовите не се измиени, но не можеш ли барем вечерва да го игнорираш тоа?”.
Наместо одбранбен став, подобро е да се преиспита целата ситуација и да се преземе одговорност за дел од проблемот, дури и тој дел да бил многу мал.
Подигнување на ѕид
Ова е ситуација кога партнерот во текот на разговорот почнува да се однесува како да гради ѕид околу себе и се дистанцира. На другата страна може да изгледа дека другата страна не се грижи за неговите/нејзините чувства, добросостојба… Во таква ситуација, партнерот на далечина често го трга погледот, најчесто молчи и може да ги прекрсти рацете на неговите/нејзините гради.
Ваквиот став укажува на тоа дека партнерот е психички преоптоварен, па телото почнува да реагира како да е во опасност – ослободува хормони на стрес, срцето се забрзува и има силна потреба за бегство.
Во таква ситуација, паметно е да направите 20-минутна пауза, да прошетате, да вдишете длабоко, некако да се смирите и дури потоа да разговарате со партнерот за проблемот.
Презир
Презирот во бракот обично се развива преку долгогодишно чувство на незадоволство или по предавство на партнерот. Но, некои луѓе учат да покажуваат презир кон другите затоа што тоа го гледале во нивните родители додека растат, па како возрасни така се однесуваат кога се вознемирени.
Презирот може да се нарече предимензионална критика, а личноста која го презира својот партнер, всушност, зазема супериорна позиција изразувајќи го своето незадоволство со срам и злонамерен сарказам, се’ со цел што повеќе да ја понижи другата страна.
Пример за тоа ккако звучи презирот: „О, се разбира, влегов во валкана куќа по долг ден. Што друго можев да очекувам од некој како тебе? Требаше да знам колку ќе бидеш мрзлив кога го запознав твоето семејство”.