Некои велат дека времето ги лекува сите рани. Но, не кажуваат колку точно време. Дали за тоа е потребно повеќе од еден живот? Зашто некои рани со тек на времето како да болат повеќе.
Многумина ќе речат не е важно местото додека во тоа место владее слога, љубов и хармонија. Јас велам и тоа како е важно и местото, и раатот и условите во кои се гради таа хармонија. Зашто жив човек со тек на времето се уморува од сè. Ако уште двапати да ти се повтори историјата, и животот и семејството секој ден да го градиш во десет метри квадратни е навистина и болно, и жално и клаустофобично. Таков е животот на 43 годишната Сузана Глинџурска од село Двориште, Беровско.
Сузана потекнува од Свети Николе. Претходно била мажена во Струмица. Но, по смртта на првиот сопруг била истерана на улица со двете деца, бидејќи свекрвата сакала да ги даде во дом. Маката ја присилува да оди под кирија, да работи и да ги чува децата. По кратко време и да се премажи во село Двориште, Беровско. Но, и овојпат среќата нема да биде наклонета на нејзина страна.
Оваа несреќна жена боледува од деменција. При породување со една од ќерките, докторите и заборавиле газа.
– Свекрвата во Струмица ме исфрли со две деца на улица. Морав да работам и да се грижам сама за нив, за да не ги изгубам. Ми се закани дека ќе ги даде во дом. Ми беше тежок животот и тогаш, тежок ми беше и претходно во немаштија, а, сега проблемите ми се капак. Понекогаш ми доаѓа да си пресудам, не сакам повеќе да се мачам, но што ќе прават овие мали деца сами без мене. Тоа ме враќа назад во борба со животот. За нив живеам!-низ солзи раскажува Сузана.
Повеќе на prikazna.mk
