– Кога ја почнав бизнис-соработката со соседна Бугарија, некаде во раните 90-ти, времето за патување од Скопје до Софија беше речиси шест часа, немаше мобилни телефони, имејл, така што можностите за бизнис не беа како во денешни услови. Но стратегијата ми беше, дека соработката со земја што има пазарен потенцијал од 10 милиони и многу мала јазична бариера, ќе биде одличен пазар за освојување по веќе освоениот македонски пазар и секако нови можности, не само за профит и заработка, туку и за етаблирање на македонските брендови надвор од нашите граници.
Во 1993-та се случија големи политички генерациски промени и јас бев селектиран, пред сѐ од општеството и граѓаните, да бидам дел и од политиката, но и од спортот, како претседател на Кошаркарската федерација на РМ. Контактите што ги имав преку спортот и познавањето на соседна Бугарија многу ми помогнаа да ја зголемам меѓусебната доверба помеѓу двете држави.
Денес од политиката може сите да кажуваат приказни за првото признавање на Македонија од страна на Република Бугарија, на чело со Жељу Жељев, но малкумина го знаат тимот што макотрпно работеше, лобирајќи тоа да се случи час поскоро. Должен сум да кажам дека главниот лобист беше бизнисменот Димитар Евлогиев од Димитровград, сопственик на Компакт Димитровград. На средба во неговата банка беше отворен разговорот за признавањето. Екипа на интелектуалци, политичари и бизнисмени, помогнати од групацијата Мултигруп, секогаш беа братски настроени да помогнат да се забрза процесот и да добие вистински и нормален фер-тек.
На чело на таа делегација беше Соломон Паси, како и Стојан Денчев, Максим Минчев, Николај Валканов и Валентин Станков, кои и до ден денес се наши лобисти и значително помогнаа за влезот на Македонија во НАТО. Жалам што во последниов период никој не ги консултира овие личности и не ја продолжи соработката што ја негувавме сиве овие години.
Ако треба да кажам што требаше да се направи за да имаме мирен преговарачки процес и секако позабрзан, доволно е како основа и темел да се земеше договорот на премиерот Љубчо Георгиевски и премиерот Иван Костов, кои потпишаа документ што е единствениот документ што транспарентно и отчетно ги содржи сите ставки и сектори и беше јасно усогласен помеѓу двете држави.
Стереотипите од минатиот систем продолжија да ги практикуваат денешните големи олигарси, сѐ со цел да приграбат што повеќе од домашното богатство, а најголемото влијание го постигнуваат користејќи ги сопствените медиуми и групации, а сѐ со цел да се нема странска конкуренција при земањето на домашниот капитал и приватизацијата.
Тоа е најлошиот период, кој остави траги и последици и спречи влез на бугарскиот капитал, кој да беше поприсутен денес, целиов процес ќе добиеше еден полесен и попозитивен тек на работите.
За среќа, на мое големо залагање, ја основавме Македонско-бугарската комора, со која успеавме да ја интензивираме соработката и десеткратно да ја зголемиме економската размена, која последниве години надминува една милијарда, како и да придонесеме за нови бугарски инвестиции, кои во последниве пет години се околу 550 милиони евра.
Прочитајте повеже на следниот линк